مقررات پارکینگ و فضاهای عمومی

مقررات پارکینگ و فضاهای عمومی در تهران بر اساس طرح‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و دستورالعمل‌های شهرداری تنظیم شده‌اند. این مقررات شامل موارد زیر می‌شوند:

مقررات مربوط به پارکینگ:

1. الزامات پارکینگ برای ساختمان‌ها:
• مسکونی: تعداد پارکینگ موردنیاز بر اساس متراژ و تعداد واحدهای مسکونی تعیین می‌شود. به‌عنوان‌مثال، ساختمان‌های مسکونی با واحدهای بزرگ‌تر از 100 مترمربع معمولاً باید حداقل یک پارکینگ داشته باشند.
• تجاری: فضاهای تجاری و اداری ملزم به تأمین تعداد مشخصی پارکینگ بر اساس مساحت هستند.
• فضاهای تفریحی و فرهنگی: مانند سالن‌های سینما یا همایش‌ها معمولاً به تأمین تعداد بیشتری پارکینگ نیاز دارند.
2. ابعاد استاندارد پارکینگ:
• عرض: 2.5 متر
• طول: 5 متر (برای خودروهای سواری)
• فضای گردش: حداقل 5 متر برای حرکت خودروها در پارکینگ.
3. محدودیت‌ها:
• در برخی مناطق پرتراکم (مانند مناطق مرکزی تهران)، به دلیل کمبود زمین، امکان خرید امتیاز پارکینگ وجود دارد.
4. پارکینگ‌های عمومی:
• مکان‌یابی پارکینگ‌های عمومی معمولاً بر اساس تراکم جمعیتی و حجم ترافیک در مناطق مختلف انجام می‌شود.
• ساعات فعالیت و تعرفه‌ها بر اساس مصوبات شورای شهر تهران تنظیم می‌شوند.

فضاهای عمومی:

1. فضاهای سبز و پارک‌ها:
• حداقل سرانه فضای سبز برای هر شهروند تهران باید 12 مترمربع باشد.
• بوستان‌ها، باغ‌راه‌ها و فضای سبز حاشیه بزرگراه‌ها در مناطق مختلف شهر پراکنده‌اند.
2. پیاده‌روها و مسیرهای عابر پیاده:
• عرض پیاده‌روها در مناطق پرتردد باید حداقل 2 متر باشد.
• مناسب‌سازی برای افراد دارای معلولیت (مانند رمپ‌ها و خطوط راهنما) الزامی است.
3. فضاهای فرهنگی و اجتماعی:
• فرهنگسراها، کتابخانه‌ها و ورزشگاه‌ها باید در دسترس عموم مردم قرار داشته باشند.
• این فضاها معمولاً در نواحی با دسترسی حمل‌ونقل عمومی بهتر واقع می‌شوند.

منطقه‌بندی تهران و تفاوت‌ها در مقررات:

تهران به 22 منطقه تقسیم شده است و مقررات پارکینگ و فضاهای عمومی در هر منطقه ممکن است بر اساس ویژگی‌های زیر متفاوت باشد:

• مناطق مرکزی (مانند مناطق 6 و 12): کمبود زمین و تراکم بالا؛ تأکید بیشتر بر پارکینگ‌های عمومی و فضاهای چندمنظوره.
• مناطق شمالی (مانند مناطق 1 و 3): سرانه فضای سبز و پارکینگ بیشتر.
• مناطق جنوبی (مانند مناطق 16 و 19): نیاز بیشتر به توسعه زیرساخت‌ها و فضاهای عمومی.

توضیحات تکمیلی درباره مقررات پارکینگ و فضاهای عمومی در تهران

۱.  مقررات دقیق‌تر پارکینگ در مناطق تهران:

1. استانداردهای طراحی پارکینگ:
• حداقل ابعاد پارکینگ:
• برای یک خودروی سواری، فضای پارکینگ باید حداقل 2.5 متر عرض و 5 متر طول داشته باشد.
• در صورت استفاده از پارکینگ‌های رمپی یا طبقاتی، فضای گردش و شیب رمپ‌ها باید طبق ضوابط شهرداری باشد (شیب معمولاً کمتر از 15 درصد).
• پارکینگ‌های موتورسیکلت: در برخی ساختمان‌ها و فضاهای عمومی، اختصاص فضای پارک برای موتورسیکلت الزامی است.
2. پارکینگ‌های اشتراکی یا عمومی:
• در مناطق پرتراکم مثل مرکز تهران، برخی ساختمان‌ها مجاز به استفاده از پارکینگ‌های اشتراکی یا عمومی هستند.
• پارکینگ‌های طبقاتی و زیرزمینی عمومی: مانند پارکینگ‌های زیر پل کریم‌خان یا میدان ولیعصر که برای کاهش ترافیک و رفع کمبود فضای پارک طراحی شده‌اند.
3. نحوه تأمین پارکینگ در مناطق مختلف:
• مناطق پرتراکم (مانند مناطق 6 و 12):
• به دلیل محدودیت زمین، برخی ساختمان‌ها ملزم به پرداخت عوارض و خرید امتیاز پارکینگ می‌شوند.
• مناطق کم‌تراکم (مانند مناطق 1 و 22):
• تأمین پارکینگ در این مناطق ساده‌تر بوده و بسیاری از ساختمان‌ها فضای کافی برای ساخت پارکینگ دارند.
4. پارکینگ‌های حاشیه‌ای:
• استفاده از خیابان‌ها برای پارک حاشیه‌ای معمولاً در ساعات خاصی از روز یا در خیابان‌های پرتردد محدود می‌شود.
• سیستم‌های هوشمند پارکینگ: در برخی مناطق پرتردد مثل تجریش و ونک، سیستم‌های هوشمند برای مدیریت فضای پارک حاشیه‌ای استفاده می‌شود.

۲.  جزئیات بیشتر در مورد فضاهای عمومی:

1. فضاهای سبز:
• توسعه بوستان‌ها: تهران دارای پارک‌های متعددی مانند پارک ملت، پارک لاله، و بوستان نهج‌البلاغه است که به‌طور خاص برای تأمین فضای سبز و کاهش آلودگی هوا طراحی شده‌اند.
• فضای سبز محلی: در هر منطقه از تهران، بوستان‌های محلی وجود دارند که حداقل یک بوستان کوچک برای هر محله پیش‌بینی شده است.
2. فضاهای فرهنگی و اجتماعی:
• فرهنگسراها (مانند فرهنگسرای ارسباران و نیاوران) و کتابخانه‌ها (مانند کتابخانه ملی و باغ کتاب) از مهم‌ترین فضاهای عمومی فرهنگی هستند.
• این فضاها معمولاً به حمل‌ونقل عمومی (ایستگاه مترو یا اتوبوس) نزدیک هستند.
3. پیاده‌روها و مسیرهای عابر پیاده:
• عرض مناسب: در مناطق پرتردد، مانند بازار تهران، پیاده‌روها باید به اندازه‌ای پهن باشند که جریان عابرین مختل نشود.
• رمپ و تجهیزات برای افراد دارای معلولیت: تمامی پروژه‌های جدید ملزم به مناسب‌سازی مسیرها برای دسترسی آسان‌تر هستند.
4. فضاهای ورزشی:
• ورزشگاه‌ها و زمین‌های بازی در محله‌های مختلف (مانند ورزشگاه آزادی یا باشگاه‌های محلی) جزو فضاهای عمومی محسوب می‌شوند.
• در برخی مناطق جنوب و مرکز شهر، تأکید بر توسعه این فضاها برای ارتقاء کیفیت زندگی است.

۳.  محدودیت‌ها و چالش‌ها در مناطق تهران:

1. مناطق مرکزی:
• کمبود زمین، تراکم بالای جمعیت، و مشکلات ترافیکی باعث شده است که تأکید بر استفاده از حمل‌ونقل عمومی و ایجاد پارکینگ‌های عمومی بیشتر باشد.
2. مناطق شمالی:
• این مناطق به دلیل فضای بازتر، معمولاً مشکلی در تأمین فضاهای عمومی و پارکینگ ندارند. بااین‌حال، لوکس بودن ساخت‌وسازها باعث شده است که توجه بیشتری به طراحی‌های خاص پارکینگ (مانند سیستم‌های مکانیزه) شود.
3. مناطق جنوبی:
• این مناطق با تراکم بالا و فقر زیرساختی مواجه‌اند. توسعه فضاهای سبز و عمومی در این مناطق در اولویت برنامه‌های شهرداری است.