به گزارش مهندسان شهر:
پیکهای افزایش قیمت مسکن تاریخ ایران قبل از انقلاب شامل (۱) املاک تهران در جنگ جهانی دوم، (۲) نیمه دوم دهه سی شمسی و (۳) نیمه اول دهه پنجاه شمسی بود.
پس از انقلاب ۵ پیک افزایش قیمت اسمی مسکن در سالهای ۱۳۷۵، ۱۳۸۲، ۱۳۸۷، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۹ رخ داده است. قیمت مسکن اسمی به تنهایی نشان دهنده واقعیت نیست و قیمتهای حقیقی (با تعدیل نرخ تورم) برای تعیین دوره های قیمت مسکن بکار می رود. پس از انقلاب دو پیک قیمت حقیقی در سالهای۱۳۸۲ و ۱۳۹۹ رخ داده و به عبارتی بین دو پیک قیمت حقیقی اصلی ۱۷ سال طول کشیده است.
فاصله دوره های پیک قیمت مسکن:
جنگ جهانی دوم تا نیمه دوم دهه سی: حدود ۱۷ سال
نیمه دوم دهه سی تا نیمه اول دهه پنجاه: حدود ۱۷ سال
نیمه اول دهه پنجاه تا سال ۱۳۸۲: ۲۶ سال (بدون احتساب انقلاب و جنگ: ۱۷ سال)
سال ۱۳۸۲ تا سال ۱۳۹۹: ۱۷ سال
اشتباه بزرگ فروشندگان مسکن این فرض است که «قیمتها هیچ وقت پایین نمی آید»، در حالی که قیمت حقیقی مسکن پس از پیک افزایش قیمت به شدت پایین می آید.
نظرات شما