گروه بندی ساختمان‌ها

گروه بندی ساختمان (الف، ب، ج، د)

طبق مبحث دوم مقررات ملی ساختمان عوامـل اصـلي مـوثر در تعيـين پيچيدگي و حجم كار در ساختمان‌ها با سه عامـل سـطح زيربنـا، تعـداد طبقـات و نـوع كـاربري سـنجيده مي‌شود.

عوامل سه گانه اصلي موثر در پيچيدگي و حجم كار در تعيين فعاليت‌هاي مهندسي ساختمان به شرح زير مي‌باشد:

گروه بندی ساختمان براساس سطح زیربنا

 گروه الف: 1 تـا 600 مترمربـع

گروه ب: از 601 تـا 2000 مترمربع

گروه ج: از 2001 تا 5000 مترمربع

گروه د: بيشـتر از 5000 مترمربـع

گروه بندی ساختمان براساس تعداد طبقات

گروه الف: 1 و 2 طبقه از روي شـالوده

گروه ب: 3 ، 4 و 5 طبقه از روي شالوده

گروه ج: 6 لغايت 10 طبقه از روي شالوده

گروه د: بيشتر از 10 طبقـه

گروه بندی ساختمان براساس نوع کاربری

گروه الف: كاربري‌ها با حيطه عملكردي محله (برزن) كه عملكـرد خـدماتي سـاختمان در محدوده كوچكي مي‌باشد.

مانند: واحدهاي مسـكوني، تجـاري كوچـك، مـدارس ابتـدايي، كلينيـك‌هـا، كودكستان‌ها، كارگاه‌ها و...

گروه ب: كاربري‌هاي با حيطه عملكردي ناحيه

مانند: شعبات فرعي بانك‌ها، مدارس متوسطه، درمانگاه‌ها، خوابگاه‌ها، سالن‌هاي ورزشي ساده و...

گروه ج: كاربري‌ها با حيطه عملكردي منطقه

مانند: فروشـگاه‌هـاي بـزرگ، بيمارسـتان‌ها، مراكز فرهنگي، ايستگاه‌هاي فرعي مترو، ساختمان‌هاي: پست، پليس، آتشنشاني، شعب اصـلي بانك‌هـا، مهمان‌پذيرها، هتل‌هاي كوچك و...

گروه د: كاربري‌ها با حيطه عملكرد شهري و فراشهري مانند فرودگـاه‌هـا، اسـتاديوم‌هـا، دانشگاه‌ها، مراكز اصلي مخابرات، مراكز تحقيقاتي، ايستگاه‌هاي اصلي مترو، بناهاي يـادبود، هتـل‌هـاي بزرگ و...

این دسته بندی برای روش‌های ساختمان‌ سازی متعارف و معمول در نظر گرفته می‌شود. منظور از شيوه‌هاي ساختماني متعارف و معمول، ساختمان‌هاي با سازه‌هاي پاي‌هاي (بنايي) يا اسكلت فلـزي يا بتن آرمه و يا پيش‌ساخته است.

مهندسان شهر